سفیدک پودری یکی از مهم ترین بیماری های چغندرقند در ایران می باشد که هرساله موجب واردآمدن خسارات کمی و کیفی به کشت و تولید این محصول می گردد. این بیماری با نام های سفیدک حقیقی و سفیدک سطحی نیز شناخته می شود.
گیاهان میزبان بیماری سفیدک پودری چغندرقند
چغندرقند، چغندر لبویی، چغندر علوفه ای
مناطق انتشار بیماری سفیدک پودری چغندرقند
بیماری سفیدک پودری چغندرقند تقریبا در تمام مناطق چغندرکاری ایران گزارش شده است.
عامل بیماری سفیدک پودری چغندرقند
عامل بیماری سفیدک پودری چغندرقند در ایران قارچ Erysiphe betae (Vanha) Weltzein از شاخه Ascomycota راسته Erysiphales و تیره Erysiphaceae است.
زیست شناسی و بقا
ظهور اولیه بیماری در مناطق معتدل حدود 4 ماه بعد از کاشت توسط اسپورهای هوازادی صورت می گیرد که از مناطق دوردست روی چغندرقند منتقل می شوند. در این شرایط، اولین نشانه بیماری در دهه سوم تیرماه ظاهر می شود و در نیمه مردادماه به اولین نقطه حداکثر خود می رسد. سپس تحت شرایط گرمای شدید به تدریج شدت بیماری کاهش می یابد و در نیمه مهرماه به دومین نقطه حداکثر خود می رسد. از اواسط همین ماه است که نقاط قهوه ای مایل به سیاه در گیاه ظاهر می گردد.
خسارت ناشی از سفیدک پودری
در اثر حمله عامل بیماری، سطح زیرین و فوقانی برگ از پوشش سفید گردمانندی پوشیده می شود. این پوشش به منزله لایه ای است که بین سطح برگ و محیط خارج قرار می گیرد و مانع رسیدن نور خورشید به طور کامل به سطح برگ می گردد. در این حال، برگ ها به خوبی عمل فتوسنتز را انجام نداده و از قسمت بیرونی شروع به زردشدن کرده و بعدا خشک می شوند.
علایم بیماری سفیدک پودری
معمولا از اواخر خردادماه اولین نشانه های بیماری در سطح زیرین برگ ها و بعد در سطح فوقانی ظاهر می شود. این نشانه ها عبارت است از ظهور پوشش سفید گردمانندی در سطح زیرین برگ که در اثر زیادشدن رطوبت هوا قارچ به سرعت رشد کرده و ازدیاد می بابد و سطح فوقانی برگ ها، ساقه ها و گل را می پوشاند. به تدریج و با توسعه بیماری پوشش سفید گردمانند کمی تغییر رنگ یافته و متمایل به رنگ قهوه ای می گردد. برگ ها تقریبا شادابی خود را از دست داده و برگ های جوان کمی چروک دار و برگ های مسن تر به طرف پایین بوته کمی خم شده و زردرنگ می شوند. سپس این برگ ها به رنگ قرمز یا ارغوانی در می آیند. در مزارع بذری چغندرقند علاوه بر برگ ها، ساقه ها و اندام های گل نیز آلوده می شوند.
کنترل زراعی و بهداشت گیاهی
– کنترل علف های هرز در کاهش شدت بیماری تاثیر مستقیمی ندارد. چون در مناطق معتدل هیچ یک از آنها میزبان قارچ عامل بیماری نیستند. اما در مناطق گرمسیر به دلیل وجود گونه Beta maritima کنترل این علف هرز در کاهش شدت بیماری مؤثر است.
– رعایت تعادل در تغذیه گیاهی: استفاده صحیح و به موقع از کودهای حاوی عناصر کم مصرف و پرمصرف باعث رشد مناسب بوته ها شده و در مقابل بیماری مقاومت بیشتری خواهند نمود.
– کشت ارقام مقاوم
– استفاده از آبیاری بارانی به جای نشتی
کنترل شیمیایی سفیدک پودری
بهترین زمان برای شروع سمپاشی و استفاده از قارچکش ها، مشاهده اولین علایم آلودگی است که در مناطق معتدل معمولا از اواسط تیرماه به بعد رخ می دهد.
– سولفور (WP 80-90%) ۴ کیلوگرم در هکتار
– تری دیمورف (EC 75%) ، ۷۵۰ سی سی در هکتار
– دینوکاپ (WP 18.25%) ، ۱ کیلوگرم در هکتار
– اپوکسی کونازول(SC 12.5%) ، ۱ لیتر در هکتار
– تتراکونازول (ME 12.5%) ، ۰.۸ تا ۱ لیتر در هکتار
– تری فلوکسی استروبین + تبوکونازول (WG 75%) ، ۳۰۰ گرم در هکتار
– اپوکسی کونازول + تیوفانات متیل (SC 49.7%) ، ۵۰۰ سی سی در هکتار
* جهت اطمینان بیشتر در مورد سمومی چون تری دیمورف و دینوکاپ می توان حتی قبل از مشاهده علایم اقدام به سم پاشی نمود.
* در صورت مؤثرنبودن سم پاشی اول و بروز علایم جدید می توان به فاصله ۱۵ الی ۲۰ روز بعد از سمپاشی اول مبارزه شیمیایی را تا حداکثر 2 بار تکرار نمود.
* توصیه می گردد که جهت جلوگیری از گیاهسوزی احتمالی قارچکش سولفور (گوگرد وتابل)، سمپاشی در هوای گرم صورت نگیرد.
* وزش باد نیز می تواند تأثیر منفی بر سرعت و کیفیت سمپاشی داشته باشد. بهترین موقع سمپاشی اوایل صبح در یک شرایط نسبتا خنک و بدون باد می باشد.
بدون دیدگاه