مبارزه با علف های هرز یکی از پر هزینه ترین عملیات زراعی در برنج است. یکی از آسان ترین و مؤثرترین و کم هزینه ترین روش های کنترل علف های هرز، روش شیمیایی می باشد. مبارزه شیمیایی با علف های هرز برنج مستلزم انتخاب علفکش مناسب با توجه به شرایط رویش برنج و علف های هرز و همچنین نوع علف های هرز می باشد. عدم توجه به انتخاب علفکش مناسب موجب نرسیدن به نتیجه دلخواه در مبارزه با علف های هرز می گردد. از آنجا که اکثر علفکش های توصیه شده برای برنج به صورت نمك پاشی و مستقیماً در آب مصرف می شوند و نیازی به سمپاشی ندارند، لذا مصرف علفکش ها در این محصول از اهمیت ویژه ای برخوردار است. علفکش های بن سولفورون متیل (لونداکس) و سینوسولفورون (ستاف) هم به صورت خاك مصرف (نمك پاشی) و هم به صورت محلولپاشی در شالیزار استفاده می گردند. جهت توزیع یکنواخت علفکش در خاك بهتر است ابتدا محلول علفکش تهیه و سپس با قوطی های مخصوص دارای منفذ مصرف گردند.
اصول کاربرد علفکش ها
اکثر کشاورزان کاربرد علفکش ها را در کشت مکانیزه برنج، قبل از نشاکاری انجام داده و از نتیجه آن در کنترل علف های هرز ابراز رضایت می نمایند، اما در نشاکاری دستی، کاربرد علفکش ها عمدتا 5 تا 7 روز بعد از نشاکاری بر اساس دستورالعمل شرکت های تولیدکننده انجام می گیرد. در صورتی که زمان آماده سازی زمین نشاکاری (پادلینگ یا گل خرابی) با زمان نشاکاری فاصله زیادی داشته باشد، توصیه می گردد، نصف دز علفکش پس از پادلینگ زمین و نصف دیگر پس از انتقال نشا به زمین اصلی و استقرار مناسب آنها، مصرف گردد. در این صورت بهتر است 24 ساعت بعداز انجام عملیات پادلینگ و تثبیت خاك، علفکش مصرف تا کارآیی آن کاهش نیابد. مصرف زود هنگام علفکش در زراعت برنج دارای معایب فراوانی است که به مهم ترین آنها اشاره می نماییم: به دلیل انجام عملیات نشاکاری و حرکت ادوات و کارگران داخل مزرعه، مصرف علفکش قبل از نشاکاری باعث می شود مقدار زیادی علفکش در عمق خاك قرار گرفته و هدر برود. علفکش های برنج که نمك پاش بوده و با دست پخش می گردند، در صورت نبود آب کافی در کرت ها (که معمولا قبل از نشاکاری میزان آب کافی در داخل کرت ها نیست) به طور یکنواخت توزیع نمی گردند و کارآیی آنها کاهش می یابد. علفکش های انتخابی برنج موجود در کشور، تا مرحله دوبرگی، علف های هرز را کنترل می نمایند. بنابراین بهتر است پس از جوانه زنی علف هرز و قبل از دو برگی شدن آنها علفکش ها را مصرف نمود. مصرف علفکش بلافاصله پس از انتقال نشا از خزانه به زمین اصلی به دلیل تنش حاصله از انتقال، آسیب بیشتری به نشاها وارد نموده و بهتر است با رعایت زمان مناسب بعد از نشاکاری تحمل گیاه برنج افزایش یافته و به آن کمتر تنش وارد شود. ریشه برنج حساس ترین و آسیب پذیرترین اندام گیاه در مقابل علفکش بوده و همچنین در زمان انتقال نشا از خزانه به زمین اصلی ریشه ها تا حدی آسیب دیده و مصرف زود هنگام علفکش ها (همزمان و یا قبل از نشاکاری) موجب واردشدن آسیب بیشتری به نشای برنج می گردد.
بدون دیدگاه