مگس مینوز برگ گوجه فرنگی

مگس مینوز از مهمترین آفات سبزی و صیفی به ویژه گوجه فرنگی و خیار در گلخانه و فضای باز است. به طور کلی گیاهان خانواده سولاناسه، کروسیفر و حبوبات از جمله گوجه فرنگی، فلفل، هندوانه، خیار و لوبیا چشم بلبلی از میزبان های مهم  مگس مینوز هستند.

این آفت نیز دارای دامنه میزبانی بسیار وسیعی بوده و تا کنون از حدود ۴۰ گونه گیاهی گزارش شده است. این آفت از اکثر مناطق کشت محصول گوجه فرنگی در ایران گزارش شده است.

ماده ها به صورت انفرادی در سطح رویی یا سطح زیرین برگ تخمریزی می کنند. پس از خروج لارو، با ایجاد منافذ در سطح برگ به پارانشیم بین دو سطح فوقانی و زیرین حمله کرده و تغذیه می کنند و دالان های پیچ در پیچ ایجاد می کنند. لارو پس از ایجاد چند دالان مارپیچ و مستقیم از برگ خارج شده و در سطح برگ و روی سطح خاک به شفیره تبدیل می شود. در بعضی گونه ها لارو از برگ خارج شده و در همان جا شفیره شده و حشره از شفیره خارج می شود. زمستانگذرانی این آفت به صورت شفیره در خاک می باشد. این آفت در مناطق جنوبی کشور در سرتاسر سال فعال بوده و تا ۸ نسل در سال دارد.

روش پیشگیری و کنترل مگس مینوز برگ گوجه فرنگی

پیشگیری از مگس مینوز: برای پیشگیری از ایجاد خسارت برای گوجه فرنگی فضای باز باید از شخم عمیق و یخ آب زمستانه جهت از بین بردن شفیره ها در خاک استفاده کرد. با اعمال این روش جمعیت آفت بسیار کاهش خواهد یافت. همچنین از بین بردن علف های هرز مؤثر خواهد بود. در کشت های گلخانه ای خصوصاً در مناطق جنوبی کشور نواسانات جمعیت یکنواخت نبوده و در اوایل فصل رشد (اواسط پاییز) جمعیت آفت کم بوده و اقدامات پیشگیرانه مؤثر خواهد بود. در گلخانه های تهیه نشاء با نصب توری با مش ۲۰×۱۰ سانتی متر از ورود آفت جلوگیری کرده و همچنین نصب کارت های زردرنگ چسبناک در بالای بوته به تعداد یک کارت در هر دو متر مربع برای پیشگیری و همچنین کنترل جمعیت اولیه آفت مؤثر خواهد بود. در نهایت یک هفته قبل از انتقال نشاء به گلخانه از محلول ۰.۵ در هزار ایمیداکلوپراید (کنفیدور) پای بوته ها استفاده شود.

روش کنترل مگس مینوز برگ گوجه فرنگی

کنترل بیولوژیک مگس مینوز: برای کنترل بیولوژیک این آفت می توان از زنبور پارزیتوئید Diglyphus isaea استفاده کرد. این زنبور لارو مگس های مینوز را از بین می برد و به آن ها فرصت تبدیل شدن به مگس بالغ را نمی دهد.

کنترل شیمیایی مگس مینوز: به علت استفاده بی رویه از سموم غیرمؤثر علیه این آفت، این حشره مقاومت به سموم نشان داده است. در صورت افزایش جمعیت آفت مصرف حشره کش های آبامکتین (ورتیمک) به میزان ۰.۶ در هزار، تیوسیکلام (اویسکت) به میزان ۰.۷۵ در هزار، سیرومازین (تریگارد) به میزان ۰.۵ در هزار (با دوره کارنس ۳ روز)، آزادیراختین (نیمارین) ۱ تا ۱.۵ لیتر در هزار متر مربع به صورت متناوب توصیه می شود. این حشره کش ها تنها در اوج جمعیت آفت و به دفعات بسیار کم (هر کدام یک بار) توصیه می شود.